مبادا که رها کنی!
خدای خوب من!
نمی گویم دستم را بگیر عمری است گرفته ای
مبادا که رها کنی!
روی دریا کف نشیند ، قعر دریا گوهر است . . .
دود اگر بالا نشیند کسرِ شأن شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است
شصت وشاهد هردو دعوای بزرگی میکنند
پس چرا انگشت کوچک لایق انگشتر است ؟
آهن و فولاد از یک کوره می آیند برون
آن یکی شمشیر گردد دیگری نعِلِ خر است
گر ببینی ناکسان بالا نشینند صبر کن
روی دریا کف نشیند ، قعر دریا گوهر است . . .
صائب تبریزی
Template Design:Dima Group